δαμαληφάγος

δαμαληφάγος, ο (Α)

(για τον Ηρακλή) αυτός που τρώει ένα ολόκληρο δαμάλι μόνος του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δάμαλις + -φαγος < φαγείν, απαρμφ. αόρ. β' τού εσθίω. Το συνδετικό φωνήεν -η- οφείλεται σε μετρικούς λόγους, προς αποφυγή τών αλλεπάλληλων βραχέων (πρβλ. ασπιδηφόρος)].